Aspiracja ciała obcego jest najczęstszą przyczyną nagłych zaburzeń oddechowych w gabinetach stomatologicznych.

Zmiany w obrębie jamy ustnej bywają pierwszym objawem gruźlizy. W związku z tym stomatolog może być pierwszym lekarzem, który będzie w stanie ją rozpoznać i skierować pacjenta na dalszą diagnostykę.

Torbiel zawiązkowa jest drugą co do częstości występowania torbielą pochodzenia zębowego. Z reguły rozwija się bezobjawowo i jest wykrywana przypadkowo. Jeśli ma znaczne rozmiary, może powodować niebolesne rozdęcie wyrostka zębodołowego szczęki lub części zębodołowej żuchwy, doprowadzając do asymetrii twarzy; w przypadku zakażenia pojawia się bolesny obrzęk.

Torbiele korzeniowe związane z zębami mlecznymi stanowią wyzwanie diagnostyczne, ponieważ mogą naśladować klinicznie, histologicznie i radiologicznie torbiel zawiązkową zęba stałego.

Opis przypadku z co najmniej 4-letnią obserwacją

Ropień oczodołu można zaliczyć do rzadko występujących powikłań zapaleń zębopochodnych, jest jednak niebezpieczny z powodu ryzyka trwałego uszkodzenia wzroku. W celu uniknięcia tego powikłania niezwykle ważne jest rozpoznanie zapalenia zębopochodnego we wczesnym stadium oraz wdrożenie leczenia z zachowaniem procedur medycznych i środków aseptycznych. Autorzy artykułu przedstawiają opis przypadku powstania ropnia oczodołu na skutek leczenia podjętego przez znachora medycznego.

Istotnym czynnikiem hamującym resorpcję korzenia zęba jest cement korzeniowy. Jego uszkodzenie sprzyja napływowi i adhezji osteoklastów, inicjując w ten sposób proces resorpcji.

Zęby stałe z niezakończonym rozwojem korzenia i nieodwracalnymi zapaleniami miazgi wymagają odmiennego postępowania niż zęby dojrzałe. W przypadku pulpopatii z martwą miazgą i (lub) zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych można zastosować metodę rewaskularyzacji miazgi, która ma na celu stymulowanie dalszego rozwoju korzenia i uzyskanie wzrostu żywej tkanki w obrębie kanału korzeniowego. Dane z piśmiennictwa wskazują na dość wysoką skuteczność tej względnie nowej metody leczenia.

Zapalenie kości i szpiku kostnego (osteomyelitis) jest poważną jednostką chorobową stosunkowo rzadko opisywaną u niemowląt. Poniższy opis przypadku prezentuje zapalenie kości i szpiku kostnego żuchwy u 52-dniowego niemowlęcia w następstwie usunięcia zęba wrodzonego. Autorzy zdecydowali się przedstawić ten przypadek ze względu na jego niecodzienność i trudności diagnostyczne.