Histologic evaluation of regenerated tissues in the pulp spaces of teeth with mature roots at the time of the regenerative endodontic procedures

Arslan H., Sahin Y., Topçuoğlu H.S., Gündoğdu B.

Journal of Endodontics (praca w druku)

Aspiracja ciała obcego jest najczęstszą przyczyną nagłych zaburzeń oddechowych w gabinetach stomatologicznych.

Zmiany w obrębie jamy ustnej bywają pierwszym objawem gruźlizy. W związku z tym stomatolog może być pierwszym lekarzem, który będzie w stanie ją rozpoznać i skierować pacjenta na dalszą diagnostykę.

Torbiel zawiązkowa jest drugą co do częstości występowania torbielą pochodzenia zębowego. Z reguły rozwija się bezobjawowo i jest wykrywana przypadkowo. Jeśli ma znaczne rozmiary, może powodować niebolesne rozdęcie wyrostka zębodołowego szczęki lub części zębodołowej żuchwy, doprowadzając do asymetrii twarzy; w przypadku zakażenia pojawia się bolesny obrzęk.

Torbiele korzeniowe związane z zębami mlecznymi stanowią wyzwanie diagnostyczne, ponieważ mogą naśladować klinicznie, histologicznie i radiologicznie torbiel zawiązkową zęba stałego.

Opis przypadku z co najmniej 4-letnią obserwacją

Ropień oczodołu można zaliczyć do rzadko występujących powikłań zapaleń zębopochodnych, jest jednak niebezpieczny z powodu ryzyka trwałego uszkodzenia wzroku. W celu uniknięcia tego powikłania niezwykle ważne jest rozpoznanie zapalenia zębopochodnego we wczesnym stadium oraz wdrożenie leczenia z zachowaniem procedur medycznych i środków aseptycznych. Autorzy artykułu przedstawiają opis przypadku powstania ropnia oczodołu na skutek leczenia podjętego przez znachora medycznego.

Istotnym czynnikiem hamującym resorpcję korzenia zęba jest cement korzeniowy. Jego uszkodzenie sprzyja napływowi i adhezji osteoklastów, inicjując w ten sposób proces resorpcji.

Zęby stałe z niezakończonym rozwojem korzenia i nieodwracalnymi zapaleniami miazgi wymagają odmiennego postępowania niż zęby dojrzałe. W przypadku pulpopatii z martwą miazgą i (lub) zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych można zastosować metodę rewaskularyzacji miazgi, która ma na celu stymulowanie dalszego rozwoju korzenia i uzyskanie wzrostu żywej tkanki w obrębie kanału korzeniowego. Dane z piśmiennictwa wskazują na dość wysoką skuteczność tej względnie nowej metody leczenia.