Leonardo, matematyka i stomatologia: nowe odczytanie „Człowieka witruwiańskiego”
„Zamiast postrzegać anatomię uzębienia jako przypadkową formę biologiczną, możemy zacząć ją traktować jako wyraz uniwersalnych zasad matematycznych, które zapewniają optymalną efektywność przestrzenną – zasad, które Leonardo przeczuwał na długo przed tym, jak nauka była w stanie je potwierdzić” – napisał McSweeney (Journal of Mathematics and the Arts, 26 czerwca 2025 r.).
Londyński endodonta Rory McSweeney może być autorem rozwiązania 500-letniej zagadki matematycznej ukrytej w „Człowieku witruwiańskim” Leonarda da Vinci. Zgodnie z jego analizą, proporcje ludzkiego ciała przedstawione w dziele nie są przypadkowe – odzwierciedlają uniwersalne zasady matematyczne. McSweeney dostrzegł związek między „trójkątem równobocznym” opisanym przez Leonarda a trójkątem Bonwilla w anatomii stomatologicznej. Wskazał też na zgodność proporcji z rysunku z tzw. stosunkiem tetraedrycznym, typowym dla optymalnych układów przestrzennych. Taki sam stosunek odpowiada również proporcji ludzkiej czaszki.
McSweeney sugeruje, że Leonardo już w renesansie intuicyjnie uchwycił zasady geometryczne, które współczesna nauka jest w stanie uzasadnić dopiero teraz. Jego odkrycia mogą nie tylko potwierdzać da Vinci jako badacza-anatoma i filozofa geometrii, ale też wpłynąć na rozwój stomatologii. Jeśli bowiem układ czaszkowo-twarzowy człowieka rzeczywiście opiera się na tych samych zasadach co struktury w przyrodzie, może to zmienić podejście do planowania leczenia i projektowania protez.
foto Luc Viatour / https://Lucnix.be, Wikipedia.org
https://pl.wikipedia.org/wiki/Cz%C5%82owiek_witruwia%C5%84ski#
