Augmentacja boczna wąskich wyrostków zębodołowych z zastosowaniem dwufazowego siarczanu wapnia – opis przypadku.
Rehabilitacja układu stomatognatycznego poprzez między innymi odtwarzanie braków zębowych konstrukcjami stałymi skłania coraz częściej pacjentów do wyboru leczenia implantoprotetycznego. Są to często osoby, u których rozmaite deficyty kości szczękowych powstały na skutek działania rozmaitych czynników. Mogą to być najczęściej zaniki kości wyrostków zębodołowych jako odległe następstwo powikłań zapalnych próchnicy i chorób przyzębia. Istnieje także wiele dowodów naukowych , iż pozostawienie zębodołu poekstrakcyjnego bez augmentacji powoduje zmniejszenie jego szerokości, najbardziej widoczne w pierwszych 6 miesiącach. Taki stan miejscowy pogłębia się dalej w wyniku naturalnych procesów przebudowy i zaniku kości wyrostków zębodołowych pozbawionych zębów. Należy także dodać, iż duża liczba pacjentów nie akceptuje protetycznych ruchomych w jamie ustnej. Dlatego właśnie postępowanie regeneracyjne kości ma jak najefektywniej umożliwiać przeprowadzenie późniejszej implantacji. W sytuacji już istniejących braków uzębienia chirurgia regeneracyjna jest optymalnym sposobem postępowania, dzięki któremu wraz z leczeniem implantoprotetycznym uzyskujemy odtworzenie utraconych zębów najbardziej zbliżone do fizjologii. Rozmaite techniki odtwórcze i biomateriały są używane przez klinicystów, z lepszym lub gorszym efektem regeneracyjnym.
W kontekście zastosowania materiałów pochodzenia zwierzęcego, możliwa jest jedynie ich integracja z kością żywiciela (pacjenta)autorzy stosują od kilku lat twardniejący syntetyczny cement regeneracyjny zawierający hydroksyapatyt i dwufazowy siarczan wapnia (1-4). Krótka charaktetystyka materiału została przedstawiona na łamach czasopisma w numerze 3/2024.
Wobec powyższego autorzy chcieliby zaprezentować przypadek użycia Bond Apatite® jako materiału regeneracyjnego w bocznym odcinku części zębodołowej żuchwy oraz przednim odcinku szczęki.
Przypadek 1
Pacjentka ogólnie zdrowa, lat 38. Zgłosiła się do tutejszej poradni chirurgii stomatologicznej celem odtworzenia braku zębów 45 i 46. W badaniu klinicznym stwierdzono wąską część zębodołową żuchwy w odcinku 45-46 oraz ruchomość Iº i zmiany zapalne furkacji zęba 47, który dodatkowo powodował okresowe dolegliwości bólowe. Rtg przylegające zęba 47 potwierdziło zmiany zapalne furkacji i resorpcję tkanek twardych jego korzeni oraz okołowierzchołkowe zmiany zapalne korzenia dystalnego. Dodatkowo tomografia stożkowa wykazała zanik kości od strony przedsionkowej i szerokość szczytu wyrostka w odcinku 45-46 między 2.8 a 4.4 mm, co uniemożliwiało implantację wszczepami o standardowych średnicach
Ryc. 1a. Zmiany zapalne furkacji zęba 47. Ryc. 1b. Rtg 7 dni po augmentacji.
Artykuł w wolnym dostępnie
