Mosty adhezyjne w codziennej praktyce stomatologicznej – przegląd piśmiennictwa

Emilia Rypniewska, Barbara Ujec-Kaleta

Uzupełnienia protetyczne braków zębowych odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu problemom, które mogą wynikać z niepodjęcia leczenia stomatologicznego. Głównym celem jest przywrócenie funkcji narządu żucia, poprawa estetyki oraz zapobieganie dalszym uszkodzeniom zębów i przyzębia. Spełniają tymczasową rolę ochronną lub mają funkcję terapeutyczną, polegającą na czynnościowej rehabilitacji układu stomatognatycznego. Most adhezyjny to rodzaj mostu, który jest mocowany na powierzchni zębów filarowych (naturalnych lub implantowanych) za pomocą specjalnego systemu adhezyjnego, co minimalizuje konieczność szlifowania zębów filarowych, jak ma to miejsce w przypadku tradycyjnych mostów. Pozostawienie nawet jednego braku zębowego bez uzupełnienia niesie za sobą wiele niekorzystnych konsekwencji, które negatywnie wpływają na prawidłowe funkcjonowanie całości układu stomatognatycznego. W sytuacji, w której zastosowanie implantu u pacjenta jest niemożliwe ze względu na przeciwwskazania medyczne lub ekonomiczne, należy przeanalizować istniejące warunki i zaproponować mu właściwą alternatywę. Jeśli zęby sąsiadujące z luką są nieuszkodzone, wolne od próchnicy lub z niewielkimi wypełnieniami, należy rozważyć zastosowanie mostu adhezyjnego. Uzupełnienia te wykorzystują siłę adhezji (czyli przyciągania molekularnego) do przymocowania elementu protetycznego do naturalnego zęba, bez potrzeby ingerencji w jego strukturę poprzez rozległe szlifowanie. Znane są następujące rodzaje: mosty metaloceramiczne, odbudowy kompozytowe na włóknie szklanym, odbudowy pełnoceramiczne, na podbudowie z tlenku cyrkonu. Rekonstrukcje można wykonać metodą pośrednią lub bezpośrednią. Ich zastosowanie jest szczególnie przydatne w przednich odcinkach łuku zębowego, gdzie estetyka ma istotne znaczenie. Praca ma na celu przedstawienie możliwości zastosowania adhezyjnych metod uzupełnień pojedynczego braku zębowego, w przypadkach kwalifikujących się do takiego leczenia, które stanowią rozwiązanie alternatywne w stosunku do konwencjonalnych metod chirurgiczno-protetycznych – na podstawie piśmiennictwa.