Cementowane i przykręcane konstrukcje implantoprotetyczne – strategie wyboru rodzaju umocowania do wszczepów na podstawie przeglądu piśmiennictwa

Elżbieta Pasławska-Kałuża, Krzysztof Gronkiewicz

Cemented and screw-retained implant prosthetic constructions – strategies for selecting the type of implant retention based on a literature review

Streszczenie

Podstawowe sposoby mocowania konstrukcji protetycznej do wszczepu to cementowanie oraz przykręcanie. Do głównych zalet prac cementowanych zalicza się: lepszą estetykę przez brak otworu dostępowego, prostszą technikę wykonawstwa laboratoryjnego, niższe koszty wykonania, pasywne przyleganie pracy i eliminację naprężeń wewnętrznych. Główną wadą tego rodzaju konstrukcji jest ryzyko powstania periimplantitis z powodu niedokładnie usuniętych zalegających resztek cementu. Pomimo różnych metod redukowania pozostałości cementu, takich jak: stosowanie koferdamu, nici retrakcyjnej, redukowanie ilości cementu, osadzenie w pierwszej kolejności korony na replice łącznika, nie można mieć pewności co do całkowitego wyeliminowania pozostałości, a ponadto metody te są obarczone pewnymi powikłaniami. Aby zminimalizować ryzyko pozostawienia resztek cementu, stosuje się łączniki indywidualne, które projektowane są tak, aby krawędź cementowania pokrywała się z krawędzią profilu wyłaniania, co ułatwia kontrolę nadmiaru cementu. Z tego powodu częściej polecane są prace przykręcane, ponieważ eliminują możliwość pozostawienia resztek cementu. Ponadto konstrukcje przykręcane mają zastosowanie przy małej ilości miejsca w wymiarze pionowym bez obawy o słabą retencję i umożliwiają zdjęcie pracy bez jej uszkodzenia. Wykorzystanie zalet obu typów umocowania dało rozwiązanie hybrydowe, w którym korona jest mocowana do łącznika poza jamą ustną z zastosowaniem cementu, a wewnątrzustnie jest przykręcona do implantu. Dzięki temu wyeliminowany zostaje problem pozostawienia resztek cementu, który może być przyczyną rozwoju periimplantitis. W przypadku rozległych konstrukcji postępowaniem z wyboru powinny być prace przykręcane – ze względu na łatwość zdjęcia i możliwość korekt i napraw. Przy pojedynczych uzupełnieniach można stosować uzupełnienia cementowane, szczególnie w przypadkach wymagających wysokiej estetyki, jednak warto pamiętać o stosowaniu łączników indywidualnych.

Hasła indeksowe: konstrukcja przykręcana, konstrukcja cementowana, łącznik indywidualny, periimplantitis

Abstract

The basic methods of retaining a prosthetic construction on an implant include cementation and screw retention. The main advantages of cemented restorations are: better esthetics due to the absence of an access hole, simpler laboratory procedures, lower costs, passive fit of the restoration, and elimination of internal stresses. The main disadvantage of this type of construction is the risk of peri-implantitis due to incompletely removed residual cement. Despite various methods of reducing cement remnants, such as the use of rubber dam, retraction cord, reducing the amount of cement, or seating the crown on an abutment replica first, complete elimination of remnants cannot be guaranteed, and these methods carry their own complications. To minimize the risk of cement remnants, custom abutments are used, designed so that the cement margin coincides with the emergence profile margin, facilitating control of excess cement. For this reason, screw-retained restorations are more frequently recommended, as they eliminate the risk of cement remnants. Moreover, screw-retained constructions are indicated in cases with limited vertical space, without the risk of poor retention, and allow for removal of the restoration without damage. The advantages of both types of retention have led to a hybrid solution, in which the crown is cemented to the abutment outside the oral cavity with cement and intraorally screwed onto the implant. This eliminates the problem of cement remnants that may cause peri-implantitis. In extensive constructions, screw-retained restorations should be the treatment of choice due to their retrievability and the possibility of adjustments and repairs. In single restorations, cement-retained constructions may be used, especially when high esthetics are required, although the use of custom abutments should be remembered.

Key words: screw-retained construction, cemented construction, custom abutment, peri-implantitis

Piśmiennictwo

1. Gronkiewicz K. Cementowanie uzupełnień protetycznych na filarach implantów dentystycznych. Stomatol Dypl. 2016; 12.
2. Perendyk J. Metodyka wykonania i zalety przykręcanych konstrukcji protetycznych w przypadku braków skrzydłowych. Implants. 2015; 4: 16-23.
3. Linkevičius T. Zero bone loss. Koncepcje implantologiczne. Ostrowska-Suliborska B (red. wyd. pol.). Warszawa: Wydawnictwo Kwintesencja; 2020: 139, 145, 151, 157, 166-167, 180.
4. Perendyk J, Oksiński J. Algorytmy postępowania dla wykonywania indywidualnych rozwiązań protetycznych – cz. II: Suprastruktury przykręcane. Digit Mag. 2015; 1: 6-13.
5. Linkevičius T, Puisys A, Vindasiute E i wsp. Does residual cement around implant-supported restorations cause peri-implant disease? A retrospective case analysis. Clin Oral Implant Res. 2013; 24(11): 1179-1184.
6. Staubli N, Walter C, Schmidt JC i wsp. Excess cement and the risk of peri-implant disease – a systematic review. Clin Oral Implants Res. 2017; 28(10): 1278-1290.
7. Zastrow F. Eksplantacja oraz biologiczna augmentacja kości (Biological Bone Augmentation - BBA) w odcinku bocznym żuchwy: protokół leczenia systemowego. Implantol Stomatol. 2020; 2: 66-73.
8. Górska R, Konopka T (red.). Periodontologia współczesna. Otwock: Med Tour Press International; 2013: 157.
9. Kochanek-Leśniewska AB, Oksiński J. Zasady projektowania oraz metody wykonywania na bazie tytanowej indywidualnych koron cyrkonowych przykręcanych do implantów. Protet Stomatol. 2022; 72(3): 241-249.
10. Worotyńska J, Hezner-Sułkowska I. Konstrukcje protetyczne na implantach przykręcane versus cementowane – przegląd piśmiennictwa. Art Dent. 2022; 1(81): 58-65.
11. Stendera P, Bączkowski B. Protetyczny problem usytuowania osi implantu 25 lat temu i dziś. Protet Stomatol. 2024; 74(4): 377-383.
12. Berroeta E, Zabalegui I, Donovan T i wsp. Dynamic abutment: a method of redirecting screw access for implant-supported restorations: Technical details and a clinical report. J Prosthet Dent. 2015; 113(6): 516-519.
13. Wasiluk G, Chomik E, Bereznowski Z. Standardowe i indywidualne łączniki protetyczne w leczeniu implantoprotetycznym. Przegląd piśmiennictwa. Protet Stomatol. 2014; 64(6): 457-468.