Streszczenie
Objaw Raynauda jest zaburzeniem naczynioruchowym, które w populacji ogólnej występuje z częstością 3-5%. Polega na nagłym i nawrotowym skurczu naczyń tętniczych dystalnych części palców rąk i stóp, wywołanym przez stres lub ekspozycję na niską temperaturę. Klinicznie charakteryzuje się trójfazową zmianą zabarwienia skóry. Początkowo pojawia się dobrze odgraniczony obszar zblednięcia, następnie sinica i bolesny rumień. Wyróżniamy postać pierwotną (choroba Raynauda) – występującą głównie u młodych kobiet, i wtórną (zespół Raynauda) – towarzyszącą chorobom tkanki łącznej. Jedną z metod diagnostycznych pozwalających na zróżnicowanie tych postaci jest kapilaroskopia. Coraz lepsze poznanie patogenezy objawu Raynauda, szczególnie roli rozpuszczalnych mediatorów wydzielanych przez komórki śródbłonka oraz α2C – adrenergicznych receptorów pozwala na włączanie nowych, skuteczniejszych leków. W pracy przedstawiono patogenezę oraz metody diagnostyczne, a także leczenie pierwotnego i wtórnego objawu Raynauda.

 

Słowa kluczowe: objaw Raynauda, twardzina układowa, kapilaroskopia

Piodermia zgorzelinowa: przegląd i aktualizacja metod terapii 
Pyoderma gangrenosum: A review and update on new therapies
Jeremiah Miller, Brad A. Yentzer, Adele Clark, Joseph L. Jorizzo, Steven R. Feldman

 

Streszczenie
Piodermia zgorzelinowa jest rzadką, wywołującą często znaczne dolegliwości bólowe chorobą skóry o trudnej do przewidzenia odpowiedzi na leczenie. W chwili obecnej nie istnieje „złoty standard” w terapii tego schorzenia, nie dysponujemy również opublikowanym algorytmem postępowania u pacjentów z piodermią zgorzelinową. Większość dostępnych doniesień naukowych dotyczących tej choroby opiera się zarówno na pojedynczych przypadkach klinicznych, czego skutkiem jest właśnie brak standardów w leczeniu, jak i ocenie odpowiedzi na zastosowaną terapię. W prezentowanym omówieniu uwzględniono stosowane dotychczas metody leczenia piodermii zgorzelinowej, ze szczególnym uwzględnieniem nowych, ogólnoustrojowych terapii.

 

Komentarz: prof. dr hab. n. med. Franciszek Seneczko

 

Słowa kluczowe: adalimumab, alefacept, próby kliniczne, efalizumab, etanercept, infliksymab

Perifolliculitis capitis abscendens et suffodiens (PCAS) 

Perifolliculitis capitis abscendens et suffodiens (PCAS)
Marta Pastuszka, Aleksandra Kaszuba, Andrzej Kaszuba

 

Streszczenie
Perifolliculitis capitis abscendens et suffodiens (dissecting cellulitis of the scalp) jest rzadką, przewlekłą, postępującą, zapalną chorobą skóry owłosionej głowy, która charakteryzuje się występowaniem zgrupowanych guzków wypełnionych treścią ropną, które łączą się ze sobą za pomocą przetok. Długotrwałe utrzymywanie się zmian i brak odpowiedniego leczenia prowadzą do rozwoju łysienia bliznowaciejącego. Większość dotkniętych tym schorzeniem pacjentów stanowią mężczyźni od 18. do 40 r.ż. Etiopatogeneza choroby nie jest ostatecznie wyjaśniona. Ustalenie rozpoznania wymaga zwykle wykonania badania histopatologicznego. Mimo prób zastosowania w terapii tego schorzenia różnych leków, całkowite i trwałe ustąpienie objawów jest rzadko spotykane.

 

Słowa kluczowe: dissecting cellulitis of the scalp, guzy, acne conglobata, hidradenitis suppurativa, izotretinoina

Łuszczyca zwyczajna u pacjenta z zespołem Downa – opis przypadku 
Psoriasis in a patient with Down syndrome – case report
Anna Neneman-Hirsch, Zygmunt Adamski

 

Streszczenie
Łuszczyca zwyczajna (Psoriasis vulgaris) należy do jednej z najczęściej występujących chorób skóry, ponieważ dotyczy ok. 1-3% populacji na świecie. Ostatnie badania potwierdzają jej częste współistnienie z różnymi schorzeniami narządów wewnętrznych. Podkreśla się również jej związek z różnymi schorzeniami o podłożu autoimmunologicznym.
Zespół Downa jest najczęstszą chorobą wywołaną przez aberracje chromosomowe i jednocześnie główną przyczyną upośledzenia umysłowego. Szacuje się, że choroba ta występuje z częstością 1 na 700-800 żywych porodów. Mimo że zespół Downa dość często może współistnieć z łuszczycą, to niewiele można znaleźć doniesień literaturowych na ten temat. Obie te choroby są powiązane przez pewne wspólne cechy biochemiczne.
W niniejszej pracy pisujemy przypadek 26-letniego pacjenta z zespołem Downa, który był hospitalizowany na Oddziale Chorób Skóry Szpitala Wojewódzkiego w Poznaniu z powodu zaostrzenia objawów klinicznych łuszczycy.

 

Słowa kluczowe: łuszczyca, zespół Downa

Opinia ekspertów na temat roli i zastosowania składników aktywnych zawartych w produktach: Laktocer+Zn i Glamuren oraz ich wpływu na skórę 
Expert’s opinion relating to part and application active components of products: LAKTOCER+Zn and GLAMUREN as well as it’s influence on the skin
Ewa Szpringer, Ewa Trznadel-Grodzka, Waldemar Placek, Iwona Wawer

 

Streszczenie
Współcześnie podkreśla się rolę suplementacji doustnej w profilaktyce chorób skóry. Wykazano, że laktoferryna, cynk, krzem i biotyna mają działanie przeciwłojotokowe. Dodatkowo laktoferryna wykazuje aktywność przeciwwirusową, przeciwbakteryjną, przeciwzapalną oraz przeciwgrzybiczą. Dlatego też wydaje się wysoce uzasadnione polecanie zastosowania preparatu Laktocer+Zn w trądziku młodzieńczym, a preparatu Glamuren w łojotoku, trądziku różowatym oraz łojotokowym zapaleniu skóry.

 

Słowa kluczowe: suplementacja doustna, laktoferryna, choroby łojotokowe

Dermatologia dziecięca – pytania i odpowiedzi
Mirosława Kuchciak Brancewicz

 

Streszczenie
Po urodzeniu, kiedy dziecko jest pod wpływem androgenów ciążowych, mogą pojawić się wykwity typowe dla trądziku – zaskórniki otwarte i zamknięte, grudki, krostki, a nawet torbiele; dlatego też wyodrębniamy trądzik noworodkowy/niemowlęcy. Z reguły wraz z zanikiem gruczołów łojowych objawy ustępują, ale czasami zachodzi potrzeba leczenia dermatologicznego.
Wielu jednostkom dermatologicznym towarzyszy zauważalne powiększenie węzłów chłonnych. Mówimy wtedy o Lymphadenitis dermatogenes. Istnieją jednak choroby, w których powiększenie węzłów chłonnych jest jednym z objawów klinicznych groźnej choroby układowej. Trzeba umieć zróżnicować te stany i odpowiednio pokierować pacjenta w celu dalszej diagnostyki i leczenia.
Dość częstą przyczyną zgłaszania się do pediatry/dermatologa jest świąd sromu i zmiany zapalne tej okolicy. Najczęstszym powodem stanów zapalnych są złe nawyki higieniczne.
Kiedy dziecku nagle zaczynają wypadać włosy, tworząc mniej lub bardziej rozległe ognisko łysienia, należy pomyśleć o grzybicy owłosionej skóry głowy. Może ona przebiegać powierzchownie lub dawać głęboki odczyn zapalny. Pomimo klinicznych cech charakterystycznych dla grzybicy zawsze należy wykonać badanie mikologiczne. Warunkuje ono podjęcie odpowiedniego leczenia.
Powszechnie w TV oraz prasie kolorowej reklamowane są szampony do codziennego użytku. Ulegają tej reklamie dorośli, ale także nastolatki, u których ze względu na burzę hormonalną i wzrost wydzielania androgenów wzmaga się produkcja łoju i dochodzi do przetłuszczania się włosów. Codzienne ich mycie prowadzi do samonakręcającego się procesu i wzmożonej produkcji wydzieliny. Aby temu zapobiec, włosów nie należy myć częściej niż dwa razy w tygodniu.

 

Słowa kluczowe: trądzik niemowlęcy, powiększenie węzłów chłonnych, zapalenie sromu, grzybica owłosionej skóry głowy, mycie włosów

Trudny pacjent w gabinecie dermatologicznym 
Difficult patient in the dermatologist’s surgery
Magdalena Szumska

 

Streszczenie
Człowiek nawiązuje i podtrzymuje relacje z innymi ludźmi, ponieważ jest istotą społeczną. Dotyczy to również relacji profesjonalnych, w tym w gabinecie dermatologicznym, na linii lekarz-pacjent. Źródła pojawienia się trudnych sytuacji w kontakcie z pacjentem dermatologicznym opisywane są przez psychologów. Można przyjąć, że trudne sytuacje przyczyniają się do zachowań, dzięki którym można powiedzieć, że istnieją „trudni pacjenci”.
Niniejsza praca obejmuje zakres praktycznych umiejętności komunikacyjnych lekarza dermatologa z tzw. trudnym pacjentem. Omówiono przykłady: pacjenta niezdecydowanego, poszukującego, znikającego, pacjenta długoterminowego, pacjenta-dziecko, pacjenta zbiorowego.
Zazwyczaj trudnymi sytuacjami dla lekarzy bywają relacje z pacjentami w ujęciu finansowym, dlatego i temu zagadnieniu poświęcono część pracy.
 

Słowa kluczowe: pacjent, trudny pacjent, relacje, gabinet dermatologiczny, zarządzanie