Zastosowanie hydroksyapatytu w metodzie apeksyfikacji – obserwacje długoterminowe

Dostęp do tego artykułu jest płatny.
Zapraszamy do zakupu!

Cena: 5.40 PLN (z VAT)

Po dokonaniu zakupu artykuł w postaci pliku PDF prześlemy bezpośrednio pod twój adres e-mail.

Kup artykuł
Anna Jodłowska, Lidia Postek-Stefańska, Tomasz Mazur, Lech Borkowski
Wprowadzenie. Wobec wad tradycyjnej metody apeksyfikacji wieloseansowej wciąż poszukuje się alternatywnego sposobu leczenia. Obserwuje się dążenia do stworzenia sztucznej bariery wierzchołkowej z materiału, który będzie stanowił szczelne zamknięcie szerokiego wierzchołka kanału w zębie niedojrzałym.
Cel pracy. Ocena wyników klinicznych leczenia endodontycznego zębów stałych niedojrzałych metodą apeksyfikacji jednoseansowej z zastosowaniem materiału na bazie hydroksyapatytu Ha-Biocer.
Materiał i metody. Materiał badany stanowiło 5 zębów siecznych górnych z nieuformowanymi wierzchołkami korzeni, które leczono z powodu pulpopatii miazgi lub zapalenia tkanek przyzębia wierzchołkowego. Do kanału założono preparat hydroksyapatytowy i prowadzono kontrolę radiologiczną co 3 miesiące w ciągu 9 miesięcy. Po tym czasie, w przypadku braku objawów patologicznych w tkankach okołowierzchołkowych (okw), w kanale pozostawiano przyszczytową część hydroksyapatytu, pozostałą jego część wypełniając metodą kondensacji bocznej gutaperki.
W razie niepowodzenia leczenia podejmowano odpowiednie kroki w celu ponownego wyjałowienia kanału i kontynuowania leczenia inną metodą.
Wyniki. Po 9 miesiącach obserwacji u 3 pacjentów w 3 zębach zaobserwowano tworzenie się uwapnionej bariery oraz brak objawów patologicznych ze strony tkanek okw. W pozostałych 2 przypadkach stwierdzono niepomyślne zakończenie leczenia w postaci przewlekłego zapalenia przyzębia wierzchołkowego. W jednym zębie zastosowano ostateczne wypełnienie kanału i skierowano pacjenta na zabieg resekcji korzenia. W drugim przypadku przeprowadzono pomyślną apeksyfikację wodorotlenkiem wapnia.
Podsumowanie. Hydroksyapatyt zastosowany w metodzie apeksyfikacji skutecznie pobudza tkanki okołowierzchołkowe do tworzenia uwapnionej bariery. Brak właściwości antybakteryjnych hydroksyapatytu prawdopodobnie był przyczyną niepowodzenia leczenia w 2 przypadkach.
apeksyfikacja, hydroksyapatyt, zęby niedojrzałe, sztuczna bariera wierzchołkowa

Use of hydroxyapatite in apexification – long-term observation
Anna Jodłowska, Lidia Postek-Stefańska, Tomasz Mazur, Lech Borkowski
Background. In the face of the drawbacks of traditional methods of apexification requiring many visits, an alternative method of treatment is still being sought. There are tendencies to the making of an artificial apical barrier from material that will make a hermetically sealed closure of a wide apex, in an immature tooth. Objectives. Evaluation of clinical results of endodontic treatment in permanent immature teeth using the method of single visit apexification with material based on Ha-Biocer hydroxyapatite. Materials and methods. Material for the study consisted of 5 upper incisors with undeveloped root apices that were treated for pulpal pathology or periapical tissues inflammation. The hydroxyapatite preparation was inserted into the canal and radiological controls were carried out every three months over a period of 9 months. After this time, in the case of the absence of pathological symptoms in the periapical tissues, the apical part of the hydroxyapatite was left and the rest of the canal was filled using the lateral condensation technique with gutta percha. In the case where the treatment was not successful, appropriate steps were taken with the aim of further canal sterilization and continuing treatment by a different method. Results. After 9 months observation in 3 patients, in 3 teeth there was observed to be the formation of a calcified barrier together with the absence of pathological symptoms from the periapical tissues. In the remaining 2 cases there was found to be an unfavourable end of treatment in the form of periapical inflammation of the periapical periodontium. In one case, final filling of the canal was carried out and the patient was referred for periapical root resection. In the second case, successful apexification was carried out with calcium hydroxide. Summary. Hydroxyapatite used in the method of apexification effectively stimulates the apical tissues to form a calcified barrier. The absence of antibacterial properties in hydroxyapatite was probably the cause of the unsuccessful treatment in 2 cases.
apexification, hydroxyapatite, immature teeth, artificial apical barrier